شرائط صحیح بودن وضو چند چیز است: شرط اول: آنکه آب وضو پاک باشد ، و بنابر قولی نباید آلوده باشد به آنچه انسان از آن متنفر است ، مانند بول حیوانات حلال گوشت ، و مردار پاک ، و چرک زخم هر چند شرعاً پاک باشد ، و این قول موافق احتیاط است. شرط دوم: آنکه مطلق باشد. مسأله 264 ـ وضو با آب نجس و آب مضاف باطل است ، اگر چه انسان نجس بودن یا مضاف بودن آن را نداند یا فراموش کرده باشد. و اگر با آن وضو نمازی هم خوانده باشد ، باید آن نماز را دوباره با وضوی صحیح بخواند. مسأله 265 ـ اگر غیر از آب گل آلود مضاف ، آب دیگری برای وضو ندارد ، چنانچه وقت نماز تنگ است باید تیمم کند ، و اگر وقت دارد باید صبر کند تا آب صاف شود ، یا بوسیله ای آن را صاف نماید و وضو بگیرد. ولی آب گل آلود در صورتی مضاف می شود که دیگر به آن آب گفته نشود. شرط سوم: آنکه آب وضو مباح باشد. مسأله 266 ـ وضو با آب غصبی و با آبی که معلوم نیست صاحب آن راضی است یا نه ، حرام و باطل است. و نیز اگر آب وضو از صورت و دستها در جای غصبی بریزد ، یا آنکه فضائی که در آن وضو می گیرد غصبی باشد ، چنانچه در غیر آنجا نتواند وضو بگیرد ، تکلیف او تیمّم است. و اگر در غیر آنجا بتواند وضو بگیرد لازم است که در غیر آنجا وضو بگیرد ، ولی چنانچه در هر دو صورت معصیت کرده و همانجا وضو بگیرد ، وضویش صحیح است. مسأله 267 ـ وضو گرفتن از حوض مدرسه ای که انسان نمی داند آن حوض را برای همه مردم وقف کرده اند یا برای محصّلین همان مدرسه ، در صورتی که معمولاً مردم از آن حوض وضو می گیرند و کسی منع نمی کند اشکال ندارد. مسأله 268 ـ کسی که نمی خواهد در مسجدی نماز بخواند ، اگر نداند حوض آن را برای همه مردم وقف کرده اند یا برای کسانی که در آنجا نماز می خوانند ، نمی تواند از حوض آن مسجد وضو بگیرد ، ولی اگر معمولاً کسانی هم که نمی خواهند در آنجا نماز بخوانند از آن حوض وضو می گیرند و کسی منع نمی کند ، می تواند از آن وضو بگیرد. مسأله 269 ـ وضو گرفتن از حوض تیمچه ها و مسافرخانه ها و مانند اینها برای کسانی که ساکن آنجاها نیستند ، در صورتی صحیح است که معمولاً کسانی هم که ساکن آنجاها نیستند ار آنها وضو بگیرند و کسی منع نکند. مسأله 270 ـ وضو گرفتن از نهرهایی که بنای عقلاء بر جواز تصرف در آنهاست بدون اجازه مالک ـ چه بزرگ باشد چه کوچک ـ اگر چه انسان نداند که صاحب آنها راضی است ، اشکال ندارد. بلکه اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهی کند ، یا اینکه انسان بداند که مالک راضی نیست ، یا اینکه مالک صغیر یا مجنون باشد ، باز هم تصرف جایز است. مسأله 271 ـ اگر فراموش کند آب غصبی است و با آن وضو بگیرد ، صحیح است. ولی کسی که خودش آب را غصب کرده ، اگر غصبی بودن آن را فراموش کند و وضو بگیرد ، وضوی او محلّ اشکال است. مسأله 272 ـ اگر آب وضو ملک اوست ولی در ظرف غصبی است ، و غیر از آن آب دیگری ندارد ، در صورتی که بتواند به وجه مشروعی آن آب را در ظرف دیگر خالی نماید لازم است خالی کرده و بعداً وضو بگیرد ، و چنانچه میسور نباشد باید تیمّم کند ، و اگر آب دیگری دارد لازم است با آن وضو بگیرد ، و در هر دو صورت اگر مخالفت کرده و با آب ظرف غصبی وضو بگیرد ، وضویش صحیح است. مسأله 273 ـ حوضی که مثلاً یک آجر یا یک سنگ آن غصبی است ، در صورتی که برداشتن آب در عرف ، تصرّف در آن آجر یا سنگ نباشد ، اشکالی ندارد ، و در صورتی که تصرّف باشد برداشتن آب حرام ، ولی وضو صحیح است. مسأله 274 ـ اگر در صحن یکی از امامان یا امامزادگان که سابقاً قبرستان بوده ، حوض یا نهری بسازند ، چنانچه انسان نداند که زمین صحن را برای قبرستان وقف کرده اند ، وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشکال ندارد. شرط چهارم: آنکه أعضاء وضو موقع شستن و مسح کردن پاک باشد ، هر چند در حال وضو آن را قبل از شستن یا مسح کردن تطهیر کند ، و اگر وضو گرفتن با آب کر و مانند آن باشد تطهیر قبل از شستن لازم نیست. مسأله 275 ـ اگر پیش از تمام شدن وضو ، جائی راکه شسته یا مسح کرده نجس شود ، وضو صحیح است. مسأله 276 ـ اگر غیر از أعضاء وضو جائی از بدن نجس باشد ، وضو صحیح است. ولی اگر مخرج را از بول یا غائط تطهیر نکرده باشد ، احتیاط مستحب آن است که اول آن را تطهیر کند و بعد وضو بگیرد. مسأله 277 ـ اگر یکی از أعضاء وضو نجس باشد ، و بعد از وضو شک کند که پیش از وضو آنجا را آب کشیده یا نه ، وضو صحیح است ، ولی جائی را که نجس بوده باید آب بکشد. مسأله 278 ـ اگر در صورت یا دستها بریدگی یا زخمی است که خـون آن بند نمی آید و آب برای آن ضرر ندارد ، باید بعد از شستن أجـزاء صحیحه آن عضو با رعایت ترتیب ، موضع زخم یا بریدگی را در آب کر یا جاری فرو برد ، و قدری فشار دهد که خون بند بیاید ، و انگشت خود را روی زخم یا بریدگی در زیر آب از بالا به پائین بکشد تا آب بر آن جاری شود و سپس مواضع پائین تر از آن را بشوید وضو صحیح است. شرط پنجم: آنکه وقت برای وضو و نماز کافی باشد. مسأله 279 ـ هرگاه وقت به قدری تنگ است که اگر وضو بگیرد تمام نماز یا مقداری از آن بعد از وقت خوانده می شود ، باید تیمّم کند ، ولی اگر برای وضو و تیمّم یک اندازه وقت لازم است باید وضو بگیرد. مسأله 280 ـ کسی که در تنگی وقت نماز باید تیمّم کند ، اگر به قصد قربت یا برای کار مستحبی ـ مثل خواندن قرآن ـ وضو بگیرد ، صحیح است ، و همچنین اگر برای خواندن آن نماز وضو بگیرد ، مگر آنکه قصد قربت برای او حاصل نشود. شرط ششم: آنکه به قصد قربت وضو بگیرد ، و کافی است به قصد امتثـال امر خداوند باشد ، و اگر برای خنک شدن ، یا به قصد دیگری وضو بگیرد ، باطل است. مسأله 281 ـ لازم نیست نیّت وضو را به زبان بگوید یا از قلب خود بگذراند ، بلکه اگر تمام افعال وضو به داعی امر خداوند بجا آورده شود کفایت می کند. شرط هفتم: آنکه وضو را به ترتیبی که گفته شد بجا آورد ، یعنی اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشوید ، و بعد از آن سر و بعد پاها را مسح نماید ، و احتیاط مستحب آن است که هر دو پا را با هم مسح نکند ، بلکه پای چپ را بعد از پای راست مسح کند. شرط هشتم: آنکه کارهای وضو را پشت سر هم انجام دهد. مسأله 282 ـ اگر بین کارهای وضو به قدری فاصله شود که در نظر عرف پشت سرهم نباشند وضو باطل است ، ولی در صورت پیش آمد عذری برای شخص ـ مانند فراموشی یا تمام شدن آب ـ این امر معتبر نیست ، بلکه اگر وقتی می خواهد جائی را بشوید یا مسح کند ، چنانچه رطوبت تمام جاهائی که پیش از آن شسته یا مسح کرده خشک شده باشد ، وضو باطل است. و اگر فقط رطوبت جائی که جلوتر از محلّی است که می خواهد بشوید یا مسح کند ، خشک شده باشد ، مثلاً موقعی که می خواهد دست چپ را بشوید رطوبت دست راست خشک شده باشد و صورت تر باشد ، وضویش صحیح است. مسأله 283 ـ اگر کارهای وضو را پشت سر هم بجا آورد ولی بواسطه گرمای هوا یا حرارت زیاد بدن و مانند اینها ، رطوبت جاهای پیشین خشک شود ، وضوی او صحیح است. مسأله 284 ـ راه رفتن در بین وضو اشکال ندارد ، پس اگر بعد از شستن صورت و دستها چند قدم راه برود و بعد سر و پا را مسح کند وضوی او صحیح است. شرط نهم: آنکه شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها را خود انسان انجام دهد ، و اگر دیگری او را وضو دهد ، یا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او کمک نماید ، وضو باطل است. مسأله 285 ـ کسی که نمی تواند خود وضو بگیرد ، باید از دیگری کمک بگیرد ، هر چند شستن و مسح کشیدن با مشارکت هر دو باشد. ـ و چنانچه مزد هم بخواهد در صورتی که بتواند و مضر به حالش نباش باید بدهد ـ ولی باید خود او نیّت وضو کند و با دست خود مسح نماید ، و اگر مشارکت خود شخص ممکن نباشد ، باید از شخص دیگر بخواهد که او را وضو بدهد ، و در این صورت احتیاط واجب آن است که هر دو نیت وضو نمایند ، و اگر ممکن باشد باید نائبش دست او را بگیرد و به جای مسح او بکشد ، و اگر این هم ممکن نباشد باید نائب از دست او رطوبت بگیرد و با آن رطوبت ، سر و پای او را مسح کند. مسأله 286 ـ هر کدام از کارهای وضو را که می تواند به تنهائی انجام دهد ، نباید در آن از دیگری کمک بگیرد. شرط دهم: آنکه استعمال آب برای او مانعی نداشته باشد. مسأله 287 ـ کسی که می ترسد که اگر وضو بگیرد مریض شود ، یا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند ، وظیفه ندارد که وضو بگیرد. و اگر نداند که آب برای او ضرر دارد و وضو بگیرد ، اگر واقعاً ضرر داشته وضوی او باطل است. مسأله 288 ـ اگر رساندن آب به صورت و دستها به مقدار کمی که وضو با آن صحیح است ضرر ندارد و بیشتر از آن ضرر دارد ، باید با همان مقدار وضو بگیرد. شرط یازدهم: آنکه در أعضاء وضو مانعی از رسیدن آب نباشد. مسأله 289 ـ اگر می داند چیزی به أعضاء وضو چسبیده ، ولی شک دارد که از رسیدن آب جلوگیری می کند یا نه ، باید آن را بر طرف کند یا آب رابه زیر آن برساند. مسأله 290 ـ اگر زیر ناخن چرک باشد ، وضو اشکال ندارد ، ولی اگر ناخن را بگیرند چنانچه آن چرک مانع از رسیدن آب به پوست باشد ، باید برای وضو آن چرک را بر طرف کنند. و نیز اگر ناخن بیشتر از معمول بلند باشد باید چرک زیر مقداری را که از معمول بلندتر است بر طرف نمایند. مسأله 291 ـ اگر در صورت و دستها و جلوی سر و روی پاها بواسطه سوختن یا چیز دیگر بر آمدگی پیدا شود ، شستن و مسح روی آن کافی است ، و چنانچه سوراخ شود ، رساندن آب به زیر پوست لازم نیست ، بلکه اگر پوست یک قسمت آن کنده شود لازم نیست آب را به زیر قسمتی که کنده نشده برساند ، ولی چنانچه پوستی که کنده شده گاهی به بدن می چسبد و گاهی بلند می شود ، باید آن را قطع کند یا آب رابه زیر آن برساند. مسأله 292 ـ اگر انسان شک کند که به أعضای وضوی او چیزی چسبیده یا نه ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد ـ مثل آنکه بعد از گل کاری شک کند گل به دست او چسبیده یا نه ـ باید وارسی کند ، یا به قدری دست بمالد که اطمینان پیدا کند که اگر بوده بر طرف شده ، یا آب به زیر آن رسیده است. مسأله 293 ـ اگر جائی را که باید شست یا مسح کرد چرک باشد ، ولی چرک آن مانع از رسیدن آب به بدن نباشد اشکال ندارد ، و همچنین است اگر بعد از گچ کاری و مانند آن چیز سفیدی که جلوگیری از رسیدن آب به پوست نمی نماید بر دست بماند ، ولی اگر شک کند که با بودن آنها آب به بدن می رسد یا نه ، باید آنها را بر طرف کند. مسأله 294 ـ اگر پیش از وضو بداند که در بعضی از أعضاء وضو مانعی از رسیدن آب هست ، و بعد از وضو شک کند که در موقع وضو آب را به آنجا رسانده یا نه ، وضوی او صحیح است. مسأله 295 ـ اگر در بعضی از أعضاء وضو مانعی باشد که گاهی آب بخودی خود زیر آن می رسد و گاهی نمی رسد ، و انسان بعد از وضو شک کند که آب زیر آن رسیده یا نه ، چنانچه بداند موقع وضو ملتفت رسیدن آب به زیر آن نبوده ، احتیاط مستحب آن است که دوباره وضو بگیرد. مسأله 296 ـ اگر بعد از وضو چیزی که مانع از رسیدن آب است در أعضاء وضو ببیند ، و نداند موقع وضو بوده یا بعد پیدا شده ، وضوی او صحیح است. ولی اگر بداند که در وقت وضو ملتفت آن مانع نبوده ، احتیاط مستحب آن است که دوباره وضو بگیرد. مسأله 297 ـ اگر بعد از وضو شک کند چیزی که مانع رسیدن آب است در أعضاء وضو بوده یا نه ، وضو صحیح است.

This app is very intertainment for everyone